ถอดคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6054/2549
จำเลยเป็นลูกจ้างของบริษัท อ. ซึ่งเป็นนิติบุคคลที่จดทะเบียนในประเทศไทย มีวัตถุประสงค์ประกอบกิจการรับเหมาก่อสร้างทั้งภายในและนอกประเทศไทย การที่บริษัท อ. ส่งจำเลยไปทำงานที่บริษัท อ. รับจ้างถมทะเลให้แก่กรมทางของประเทศสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ซึ่งเป็นงานในกิจการของนายจ้างในประเทศไทย ค่าจ้างที่บริษัท อ. จ่ายให้แก่จำเลยจึงเป็นเงินได้เนื่องจากการจ้างแรงงานตามประมวลรัษฎากรมาตรา 40(1) ที่จำเลยได้รับเนื่องจากปฏิบัติงานให้แก่กิจการของนายจ้างในประเทศไทย จึงต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาให้แก่ประเทศไทยตามมาตรา 41 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร
คำถาม
กรณีลูกจ้างได้รับเงินเดือนหรือค่าจ้างจากนายจ้างที่ประกอบกิจการในประเทศไทย ในระหว่างที่ตนทำงานอยู่ในต่างประเทศตามคำสั่งของนายจ้างดังกล่าว ลูกจ้างมีหน้าที่เสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในประเทศไทยหรือไม่ อย่างไร
คำตอบ
การที่ลูกจ้างไปทำงานต่างประเทศตามคำสั่งของนายจ้างซึ่งประกอบกิจการในประเทศไทย และได้รับเงินเดือนหรือค่าจ้างจากนายจ้างเพื่อตอบแทนการทำงานนั้น เงินดังกล่าวถือเป็นเงินได้ที่ลูกจ้างได้รับเนื่องจากการทำงานให้แก่นายจ้างที่ประกอบกิจการในประเทศไทยซึ่งไม่ว่าลูกจ้างจะทำงานในหรือนอกประเทศไทย และไม่ว่านายจ้างจะจ่ายเงินให้แก่ลูกจ้างในหรือนอกประเทศไทยก็ตาม ถือว่าลูกจ้างมีเงินได้จากแหล่งเงินได้ในประเทศไทย ลูกจ้างจึงมีหน้าที่ต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาในประเทศไทยตามมาตรา 41 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร
